เรื่องเล่าของปาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้ และรถเบนซ์ c180

ด้วยความกระสัน ใคร่รู้ อยาก ปรารถนา มุ่งมั่น หยิ่งผยอง และทระนงตน

เกือบทุกผู้ตัวคน เมื่อสำเร็จการศึกษาจากรั้วมหาวิทยาลัย
ได้ถูก บ่มเพาะ สั่งสอน ถ่ายทอด ฝังราก ว่า

"จะต้องไม่ขอเงินพ่อแม่"

แล้วยังไง ?? เพื่ออะไร ??? มันกลายเป็นสูตรสำเร็จไปแล้ว ????
ไม่ได้บอกเพื่อให้ทุกคนเปลี่ยน ไปขอยืม ขอ เงิน แกใช้ หากแต่
มันทำไม่ได้อย่างนั้นทุกคน หรือเปล่า ?

ผมมีความมั่นใจ อย่างสูงส่ง ว่า จะ มี งาน ทำ และ
มีเงิน แน่ นอน

ด้วยความสนิทชิดใกล้อาจารย์ผู้สอน ความประทับใจแรกพบเมื่อ
ครั้นไปฝึกงาน หรือแม้กระทั้ง คิดว่า

" กูเจ๋ง "

กูเจ๋ง จริงๆ ไม่ได้โม้ ไม่ได้โกหก ไม่ได้หลอกลวง กูว่า กูแน่
อย่างน้อย ก็ต้นๆของรุ่น

แต่
ความเป็นจริงคลืบคลาน
ไม่ได้เป็นดั่งที่วางแผนไว้
สรุปง่ายๆคือไม่มีงานทำ

ด้วยความกระสัน ใคร่รู้ อยาก ปรารถนา มุ่งมั่น หยิ่งผยอง และทระนงตน

กูไม่ยอมขอเงินใคร
ไม่กู้ยืมที่ไหน
อีกทั้ง ยังหวังเล็กๆว่า
เดี๋ยวมันก็มา

จนแล้วจนรอด
มันก็ยัง

จนเหลือเงิน
ไม่ถึง 20 บาท ติดตัว
แต่ผมมีรถเบนซ์ ซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาจาก แม่
ไม่ถึง 20 บาท ติดตัว
ผมกิน ปาท่องโก๋ แกล้มน้ำเต้าหู้ 3 สองวันติด
ไม่ถึง 20 บาท ติดตัว
ผมเกือบร้องให้
ไม่ถึง 20 บาท ติดตัว
ท้องเริ่มอยาก ปากเริ่มหิว เนื้อสัตว์
ไม่ถึง 20 บาท ติดตัว
แต่ตอนนี้ ผมเหลือ 1 บาท ติดตัว
ผมเอาไปกดตู้น้ำหยอดเหรียญ

ด้วยความกระสัน ใคร่รู้ อยาก ปรารถนา มุ่งมั่น หยิ่งผยอง และทระนงตน

ผมไม่อยากกลับไปจุดนั้นอีกแล้ว

มีหลายคนเคยบอก
ว่าพวกทำงานแล้วมีบ้าน
อยู่กับพ่อแม่ที่สาบาน
ว่าให้เธอได้อยู่ฟรีฟรี

แม่งไม่ลำบากเหมือนพวกกู
ต้องอยู่อาพาร์ทเม้นไม่หรูกรู๋
แต่อยากจะบอกว่าพวกยู
คนเรานั้นไม่เหมือนกัน

มึงจะอิจฉาทำเหี้ยไร
มีบ้านแต่ที่ไหนไหนไปไม่ได้
อิสระต้องแลกกับสิ่งใด
มึงมีใจลองคิดดู

และ
ด้วยความกระสัน ใคร่รู้ อยาก ปรารถนา มุ่งมั่น หยิ่งผยอง และทระนงตน