หนังสือ ของ วรพจน์ พันธุ์พงศ์
ทุกเล่มที่เคยอ่าน
--
-อย่างน้อยที่สุด
-เสียงในความทรงจำ
-เสียงแห่งทศวรรษ
-เดิมไปตามเส้นทางของเรา
ไม่รู้ว่าได้อะไรมากหรือเปล่า
แต่
เหมือนกับทุกอย่างที่เขียน
คือสิ่งที่เราคิด
คือสิ่งที่มันคิด
คือเราคิดคล้ายๆกัน
แต่ไม่เหมือน
ทุกอย่าง เหมือนมันมาคอยย้ำเตือนเรา
ว่า
กูคิดอย่างนี้ ใช่ไหม??
อย่าลืมมันเสีย
หรือไม่
ก็
เป็นสิ่งที่รวบรวม จนกลายเป็นตัวเรา ตัวตน
การเก็บข้อมูล ชุดความจริง ที่เราเลือกจะเชื่อ
เหมือนจิ๊กซอ ของตัวตน
ไม่รู้ว่าเกินไปหรือเปล่า
เล่มอื่นๆ ของคนอื่นๆ ก็มีที่ใช่
แต่ไม่ทุกเล่ม เหมือนกับเขา
มึงเป็นใครว่ะ ไอ้ห่า
สุนทรียศาตร์ยุคคลาสสิก :: ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ
16 years ago
2 comments:
โปรดใช้ภาษาอันสุภาพในการ
posted ด้วย
กูไม่ถือ มึงไม่ถือ โอเคมั้ย
555
มีภาค สอง เองซะงั้น 555 ไปบอกคนที่เค้าจัดให้เขียนหัวข้อนี้ดีมั๊ยเนี่ย
ของเราจริงๆแล้ว หนังสือ ของปราบดา
อ่านแล้วเกิดความรู้สึก เหมือนที่โจ้รู้สึก
ทุกประการ
มึงเป็นใครวะ
555
แต่ตอนนั้นที่เขียนของ โซฟีเพราะว่า
มันเป็นเล่มที่รวมทุกอย่างไว้
พูดถึงช่วงนี้ ไม่ได้อ่านหนังสือเลย
เหมือนมันไม่เข้าหัว
ไม่รู้ทำไม
อ่านแล้วมันเหมือนมีการต่อต้านเกิดขึ้น
.....
Post a Comment