Dec 1, 2008 2:34 PM
Gu Joe -- Natapon says:
ว่ากันว่า ชาวราศีพิจิกเป็นคนประเภท ลืมยาก ช่างจดช่างจำฝังใจ ไม่รู้ว่าจริงหรือปล่าว???
ในเพลง พิจิกา ของบอย ตรัย ::พิจิกา คือ ความหลัง ความหลังก็เหมือนกับผี มันเป็นสิ่งที่เรากลัว ยิ่งกลัว มันก็ยิ่งตามมาหลอน หลับตา ภาพก็ยังไม่หายไป ได้ยินเสียงแว่วอะไร ก็พาให้นึกถึงอยู่เรื่อย
เคยได้ยินไหม มีคนนึง??บอกไว้ว่า การได้ทำงานสร้างสรรค์ อยู่ในที่อากาศปลอดโปร่ง มีเวลาดูฟ้าดูตะวัน พ้นจากความทะเยอทะยาน และได้รักใครสักคน นี่แหละคือความสุขที่ทุกคนต้องการ แล้วถ้าไม่มีใครสักคนให้รักล่ะ?
บางที ถึงเราจะเข้าใจ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่า เราต้องทำได้ ใช่ไหม?
และเมื่อความสัมพันธ์ของคนสองคนถึงจุดอิ่มตัว การปล่อยมือจากกันอาจไม่ได้แปลว่าโกรธหรือเกลียดกัน แต่อาจจะเป็นการแสดงความเข้าใจที่มีต่อกัน บางทีการยอมรับและทำใจให้เข้าใจในความสัมพันธ์นี้ อาจจะเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่กว่าการที่จะฉุดมือกันไว้ แล้วเดินทางไปสู่เส้นทางข้างหน้าที่มืดมน...
ตรงรอยต่อของการแยกทาง เรารู้แล้วล่ะ ว่าที่ปลายทางนี้คือ จุดจบ เราคงเดินไปด้วยกันต่อไม่ได้แล้ว เพียงแต่ว่ายังไม่มีใครเอ่ยปากก่อน ด้วยความที่อาจจะยังผูกพันกัน หรืออะไรก็ตาม บางทีเราอยากพูดถึง แต่บางทีเราก็ไม่อยาก เพราะความสัมพันธ์ของมนุษย์เป็นเรื่องละเอียดอ่อน การที่เราตอบไม่ได้ว่าสถานภาพตอนนี้เป็นอย่างไร มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด มันไม่จำเป็นต้องขาวหรือดำ ความคลุมเครือสีเทาก็เหมือนกับเราอยู่บนกลางทาง ณ ทางแยกของการตัดสินใจ รอให้สีเทาตกตะกอน กลับกลายเป็นสีขาวและดำ ..อีกครั้ง
กูชอบมากเลยหว่ะ
----------
Dec 1, 2008 3:41 PM
ณัฐฏ์ says:
:))
ลองฟังเพลง สิ่งเหล่านี้ที่กูเอาลงไว้ด้วยสิ หาฟังเองก้ได้
แล้วมึงจะชอบเข้าไปอีก หนาวแล้ว นะปีที่แล้วเราไปเชียงไหม่กัน ฮ่าๆ ปีนี้ไปไหนดี ฟระ
----------
Jan 24 3:29 AM
Gu Joe -- Natapon says:
ไม่อยากทำงานแล้วว่ะ
อยากอยู่เฉยๆ แต่มีแดก มีมั้ยว่ะ มึงว่า คำถามนะ? เผื่อไม่รู้
มี city walk ที่นคร ใต้ 6-10 อยากไป โทรหา คนที่มึงควรโทร
แต่กูอาจไปไม่ได้ เพราะติดงานรับปริญญาน้องกู
แค่บอก ประโยคบอกเล่า เผื่อไม่รู้
----------
Jan 24 12:14 PM
ณัฐฏ์ says:
เออ จิงๆกูใช้ hi5 อันนี้นะ(แต่ก้แล้วแต่สะดวก)
จะบอกว่าคอมเม้นที่มึงเพิ่งส่งมานี่ เป็นคอมเม้นที่ได้ใจสุดๆว่ะ ไม่รู้ดิ กุชอบ
ความรู้สึกกะภาษาสวยดี ขอบใจนะ
คำถามที่ว่า ไม่อยากทำงานแล้วว่ะ อยากอยู่เฉยๆ แต่มีแดก มีมั้ยว่ะ มึงว่า
กูตอบว่า ลองคิดกลับดู ถ้ามึงไม่ต้องแดก มึงก้ไม่ต้องทำงานหาตัง ก้อยู่เฉยๆได้
ฉะนั้นมีทางเดียวที่ ไม่ต้องแดกคือ ไปตายไง
คนมันถึงฆ่าตัวตายกัน แต่คนพวกนี้ใจนะกูว่า ยอมที่จะไม่ใช้มือตีนสมอง
ออกมา หาตัง หรืออาจใช้แล้วไม่เกิดผลทางใจ
คนที่ยังอยู่ก้ใช้ชีวิตแบบใจเสาะเหมือนมึงนี่แหละ รวมทั้งกูด้วย
ก็ทำๆไป ตราบใดที่มึงยังบังคับตัวเองให้หยุดหายใจไม่ได้
เรื่อง city walk กูก็คงไม่ไปเพราะนอกจากติดงานหาเงินมาแดกแล้ว
กูก้ไม่มีคนที่ควรโทรหา
----------
Jan 24 11:48 PM
Gu Joe -- Natapon says:
แจ่มมาก กำลังคิด ว่าจะไปตาย
แต่กลัว เพราะไม่รู้ ว่าตายแล้วไปไหน
ถ้ากูรู้ คงไม่กลัว แต่หากกูรู้ กูคิดว่าคงไม่บอกใคร
ไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่คิดว่าไม่มีประโยชน์
เพราะ มึง มึง และมึง ก็ยังคง กลัว อยู่ดี
ปล.
คิดว่า คงเข้าใจกันแล้ว
คำว่า "เผื่อ" คงไม่จำเป็น
----------
Jan 25 10:26 PM
ณัฐฏ์ says:
กูยังคงไม่เข้าใจ และยัง กลัว อยู่
บางทีการได้รับสิ่งที่เรียกว่าดี มันเหมือนเป็นหนี้และผูกสัมพันธ์
กูจึง กลัว และขอที่จะเคารพกับการผิดหวัง ล้มเหลวในทุกสิ่งในตัวกูเอง
และพร้อมที่จะรับสิ่งเลวร้ายเสมอ กูชอบ!
คำว่า"เผื่อ"ยังคงใช้กับกูได้อยู่ ด้วยความเต็มใจ
ลองคิดดู
----------
Jan 26 11:35 AM
Gu Joe -- Natapon says:
ไม่รู้สิ
ไม่อยากใช้ "เผื่อ" กับมึงเท่าไร
เพราะเหมือนจะไม่เคารพความคิดและความเข้าใจกันและกัน
ไม่เป็นไร มึงไม่ถือ กูก็ไม่ถือ เป็นเช่นนั้นเอง
ช่วงนี้ ไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย อยู่กับคนอื่นมากเกินไป
บางครั้ง คนเราก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้างหรือเปล่า
ไม่ ไม่บ้าง แต่เยอะ เลยทีเดียว
ที่เคยบอก อยากอยู่เฉยๆ คงเป็นเรื่องเดียวกัน
แล้วมึงล่ะ มีเวลาแบบนั้นมัย (อยู่คนเดียว)
----------
