เรื่องเล่าของผมกับโซฟีที่เดินตามไป

หลายอาทิตย์ก่อน ผมไป trip กับที่ทำงาน ไปดู site ที่หัวหิน
ขากลับมาแวะที่หัวหิน บ้านของเจ้านาย คืนนั้นมีกินข้าวเย็นกับร้าน
ของลูกค้าที่ทำอาหาร มีแขกมา 2-3 คนเห็นจะได้ เป็นพวกฝั่ง
ยุโรป ถ้าจำไม่ผิด ฝรั่งเศษ

ในวงสนทนาฟังรู้เรื่องแต่ไม่เข้าใจ ไม่รู้ทำไม เพราะเขากำลังคุยกันเรื่อง
ปรัชญาล่ะมั้ง ชื่ออะไรต่อมิอะไรพรั่งพรู้ออกมาเต็ม ไม่รู้จักซักคน และแล้ว
ด้วยความที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่งในวงนั้นด้วย เลยถามว่า

"Did you ever read Sophi's world?"

พวกนั้นทำหน้าตากระตือรือร้อมาพูดด้วยทันที
"Yes, Yes lovely."

ผิดคาด แต่ท้ายที่สุดผมก็ได้อยู่นั้น
พวกเขาไม่ได้คุยใจความในหนังสือนั้นเลย เพียงแค่บอกว่า หนังสือดีนะ
เค้าเอาไปเรียนกันใน class ในมหาวิทยาลัยที่ยุโรป

เอาเข้าจริงๆ ผมก็จำไม่ได้ว่าได้อะไรจากหนังสือนั้นบ้าง เพราะจำไม่ได้จริงๆ
บอกไม่ได้เลย แต่รู้ว่าเธอตามผมมาแบบระยะกระชั้นชิดเสมอมา ตั้งแต่อ่าน
หนังสือเล่มนั้นจบ อาจจะต้องมีใครมาสะกิดต่อมหรือติ่งอะไรซักอย่าง เพื่อที่
จะรื้อฟื้น หากแต่อยู่ดีๆจะนึกขึ้นมาเองก็น้อยมาก หรือถ้านึกได้ ก็รู้สึกเฉยๆ
ไม่ได้ดีใจอะไร แต่ที่ดีที่สุดนั้นคือ เรารู้ว่าเขาอยู่ข้างๆเรา โซฟีที่รัก

บางวันที่รักก็อาจเป็นที่รักของคนอื่นด้วยเช่นกัน ผมเห็นคนกอดเธออยู่ข้างถนน
บางคนอุ้มเธอ บางทีเธอไปขี่คอใครซักคน แต่เมื่อผมมองกลับมา เธอยังอยู่ที่เดิม
ผมประสาทหลอนไปหรือเปล่า

คงไม่ โซฟีคงมีอีกหลายคน