ฉันนั่งและแอบมอง

หลายเดินที่ผ่านมา สายตาของฉันมันดูวุ่นวาย
อยู่ไม่สุข ตอนนี้ตาผมเริ่มเมื่อยล้า และบาดเจ็บสาหัส

ไม่ว่าเวลาใด เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ก่อนกินข้าว
ก่อนเดินเข้าทำงาน และอีกมากมาย มันมักจะมองหา
เรียกหา สาวรูปงาม

และไม่ว่ามันจะหาเจอหรือไม่ มันไม่เคยผิดหวังเลย
เพราะมันรู้ว่ายังไงก็ต้องเจออยู่ดี ร้อยคน ต้องมีบ้างที่เข้าตา

เมื่อก่อนเราแอบมอง
เดี๋ยวนี้ เรามองแบบแบบไม่วางสายตา
เดี๋ยวนี้ของเดี๋ยวนี้ เรามองแบบจงใจให้เขารู้

เพื่ออะไรว่ะ!
ความงามอาจทำให้เราไม่อาจลดละสายตาได้ถึงขนาดนั้นเลยหรือ
หรือเป็นเพียงแค่ มองไปเผื่อดวงดี เขาจะเข้ามาขอเบอร์เราเอง

ผู้ชายก็เป็นอย่างนี้ โดยเนื้อแท้ไม่มีความกล้ามากพอ
แต่ที่กระทำไปก่อน ต้องเริ่มก่อน มันเป็นเพียงค่านิยม
ของรุ่นโค ตะ ระ พ่อแม่ปู่ย่าตายาย
เป็นภาระที่ต้องแบกอยู่ร่ำไป ผู้ชายไม่ต้องแสดงท่าทีสงวนตัว
บ้างหรือไง และทำไม!

วันนี้ก็อีกเช่นกัน
ผมเจอคนหนึ่ง น่ารักมาก
และผมแอบมอง เผื่อฟลุค เธออาจจะเข้ามาทักทาย
และเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

กลับมาหัวโลดแล่นอีกครั้ง

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา 03 May 2009

เราได้ไปฟังบรรยายของ international forum ของ ASA
see also:
http://www.asainternationalforum.net/

ได้ฟังบรรยายช่วงเช้าของ Nigel Austin
น่าเบื่อดี เพราะเป็นเรื่องค่อนข้างวิชาการ
แต่ก็ดีมากๆ
ช่วงบ่าย 2 คน คือ
Bjarke Ingels กับ Sou Fujimoto
งานน่าสนใจมาก
ทั้งหมด ไม่ขอลงลายละเอียด

ถามว่าได้อะไรบ้าง ?
- เราฟังคนบรรยายรู้เรื่องโดยไม่ต้องใช้หูฟังแปลภาษา
รูั้สึกดีมากๆ เออ ตัวเราเองได้พัฒนามากขึ้น
- จุดไปในตัวเอง
หลังจากหายไปนาน ไม่ได้ออกแบบ นั่งแต่ทำแบบอย่างเดียว
เริ่มมีประกายให้เราได้คิด ริ เริ่ม อะไรที่เป็นของเราเอง
ไม่มีใครเอาไปจากเราได้
- เจอคนมากมาย
เราชอบเจอคน คุย พบป่ะ ดีมากๆเลย รู้สึกว่า
เราได้เป็นส่วนหนึ่งของวงการ ทำให้รู้ว่า มันแคบมากวงการของเรา

พอแล้วมั้งแค่นี้

ปล.
อยากชวน Sou Fujimoto เข้ามาร่วมวง EmptyGroup ด้วยจัง
ในงานของเขา Empty มาความหลากหลาย มากมาย สวยงาม